Са свайго нататнiку

1. «Паміж Якубам і Янкам, а мабыць, і кімсьці яшчэ»

Дзесьці месяц жне калоссе,
Не шкадуючы зусім.
Як калісьці… Пачалося.
Дзьме раз'юшаны хамсін.
Не ў Ізраіле. Паблізу.
Пераблытаўшы рамсы.
Здзек усмешкі Моны Лізы.
Бляск бязлітасны касы.
Прагнуць помсты, хто ў аблозе.
Воўк скугоча ў гушчары.
Хтосьці ў прыцемках галосіць:
– Стрэльбы, хлопчыкі, бяры!

2.07.2025

2. «Дзень Незалежнасьці»

Незалежнасьць… Каго?! Ад чаго!?
Ад Улады, ці пэўнай істоты?
Воўк галосе, шчабеча шчыгол.
Без усякай аглядкі на ноты.
Чалавеку ж патрэбен Указ.
Ягамосьця, што зверху, пазыка.
Зь ёй гарэза пазьбегне параз,
Бо ніхто не саб'е з панталыку.

3.07.2025

3. «Заўтра дача…»

Заўтра дача нас чакае.
Шпарка Ліпень пакаціў.
Час гуляе чарапамі.
Знаўцы ладзяць наратыў.
Што адбудзецца?! Крый Божа
Бойка з плынямі крыві.
Нехта ўрэшце дапаможа.
Міру з’явіцца прывід.
Ненадоўга, як звычайна.
Ледзь – абраным на жыццё.
Ды даруйце, выбачайце! –
Бо не хопіць колькі дзён.
А пакуль што – проста Ліпень.
Проста дачы хараство.
Час зьбягае без уліку
І хаваецца за створ.

3.07.2025