Холадна далоням: зiма за дзвярыма,
Чарнее у небе прывід вакна-
Маці, у трывозе чакаючы сына,
Не можа, не хоча запальваць святла.
Дзе яго носіць? Ліха якое-
Да боля ўзірацца ў снежны залом.
І сэрца ў грудзях не знаходзіць спакою
Ад хрыпа завеі за шэрым вакном.
Нарэшце прыйшоў ен, вяселы і жвавы,-
Прынясе на ботах снега гару,-
I сядуць вячэраць, гарбатай і кавай
Акрэсліваць дзенную навіную...
Мац
© Copyright: Александр Бохан 4, 2025
Свидетельство о публикации №125082000457
Свидетельство о публикации №125082000457
Рецензии