Istanbul

G;n Ba;lad;
G;n ba;lad;, sabah;n mart; ;;;l;;;,
Sokaklar sessiz, ilk seyyah ko;u;u.
;lk tacir a;ar d;kk;n kap;s;n;,
;i;ek kokusu sarar etraf;, sanki bahar yeli u;ru;u.
;lk arabalar yollar; s;zer,
Kediler ;;kar, yiyecek aray;;;na d;;er.

G;n Ortas;
;nsanlar doldurur sokaklar;, tela; ve g;r;lt;,
Vitrinler dolu mal ile, sat;c; ;a;;r;r m;;teri y;r;.
Reng;renk topluluk, ;ocuklar, ;ingeneler, yabanc;lar,
Hayat akar, ;ehirde ne;e ve u;ultular.

Ak;am
C;miden y;kselir ezan ve il;h;,
Son vapur ge;er, ;;;l;klar “Bo;az, Bo;az!” diye.
Nehir k;y;s;nda kahveh;neler ;;;k sa;ar,
Sulara yans;r par;lt;, sessiz m;zikle ruhu kucaklar.
;;;klar banklarda, g;zlerde sevda,
Ya;l; kad;n g;ller satar, hat;rlat;r masal; her bir ad;mda.

Gece
Sokaklar bo;, sessizlik ;;ker her yana,
Geriye yaln;z kediler, geceyi ve yiyece;i arayan.
Biz el ele y;r;r;z, sevgiyi payla;an,
;i;ek kokusu dolur sokaklar;, huzurla saran.
Oras; sessiz, s;kin, g;n;ller dingin,
Geceyle birlikte d;;lerimiz de serin.