Абдымі мяне дужа-дужа,
Ды прыгладзь валасы рукой
Так, што ў самую моцную сцюжу
Я знайду ў табе свой спакой.
Захаваўшы, шануй ў абдымках,
Каб ніякая постаць імглы
Не дабралася праз фатаздымкі
Ў куткі чыстай ды светлай душы.
Моцным духам развей усе трывогі
І з пяшчотай змахні слязу.
Больш не здольны ты быць такім строгім,
Калі разам з табой я стаю.
З дазвалення зароюся ў грудзі,
Каб распальваць у сэрцы агонь.
Як ласкава ён песціцца, людзі!
Ты мацней пасціскай мне далонь...
18.07.2025
***
© Copyright: Полина Шпырко, 2025
Свидетельство о публикации №125081503772
Свидетельство о публикации №125081503772
Рецензии