Сонца на зжатыя пожнi глядзiць...

***
Сонца на зжатыя пожні глядзіць
І ні валошкі не знойдзе...
Так і жыццё, нібы міг, праляціць,
Буслам па жнівішчы пройдзе.

Што і навошта ты сеяў і жаў?
Месяц узыдзе над садам,
Будзе блукаць ён па цемені траў
Між васількоў-зарападаў...

Так і душа між валошак блукаць
Некалі будзе, прарочу,
Бусла таго будзе недзе шукаць
Зорнаю жнівеньскай ноччу.

11. 08. 2025 г.


Рецензии