Госцi

У ночы усе здаецца таким истотным,
I адчуваеш яе адценне як быццам зрабiу глыток смугi. Глебчык думау бы, што яны паехалi у бясконцасць калi б ен не гаварыу шлях, хоць сам бы здаецца сам дайшоу пешшу хутчэй.
   Жанчына  пiльна сачыла за дарогай i адчувалася напружанне, хоць у ночы амаль анiкога не было.
      Глебчык ехау i думау, цi смагла яна яму спадабацца, вось такая твар у яе быу бялесы, з канапушкамi, моцны падбародак, вочы блакiтныя i бялесыя валасы.
     Паабал дарогi пайшоу лес. Знаемы Але зараз у гэты час загадковы. Больш цемны, злiуся у адно массу елак. Але мабыць хацелася дыхаць.
    Алесь глянуу што там адбываецца на крэсле, Райнiс с заплюшчанымi вачамi ляжау, i  крывiу вусны, твар рабiу грымасы. Як быццам у iм было жыцце якое неперадолiць.
   Даехалi да Глебчыка. Алесь выцягнуу на сабе Райнiса. Пакуль той заносiу яго, раптам з'явiуся Цiшак i пачау брахаць на Жанчану. Неяк паклаушы Райнiса на ложак, той пабег да Цiшака, запрасiу жанчыну да сябе.