Зязюля ўжо адкукавала і адспявалі салаўі,
Але ж рабінавыя гронкі зардзелі чырванню ў гаі.
Цалуе ранкам зараніца тугу ажынавых вачэй,
Падставяць шчочкі і брусніцы – даспець так хочацца хутчэй.
Хоць дзе-нідзе ўжо кропіць охрай прамень бярозавы лісток,
І ручнікі сівыя сцеле ў даліне дымны туманок,
Душу кранае надвячорак святлом вячэрняе зары,
Бо шмат чароўнай прыгажосці ў даспелай, зморанай пары.
Адкукавала зязюля
© Copyright: Надежда Момлик 2, 2025
Свидетельство о публикации №125080705872
Свидетельство о публикации №125080705872
Рецензии