Я не ведаю дзе сусвету мяжа,
Не ведаю ці існуе наогул яна.
Толькі адно я ведаю дакладна:
Цьма ў душах людзей непраглядна.
Мы - толькі пясчынкі ў касмічнай прасторы,
Патонем у дробных клопатах.
Ад уласных страхаў нема ў нас свабоды,
Якая нам справа до далёкіх зорак!
Людзі гатовы забіваць за паперкі,
Нас знутры грызе нянавісць наша.
У думках пра дзень сённяшні,
Мы забылі пра вялікую мару!
Дзелім нашу Зямлю, нібы яна - усё,
Размеры Сонца прадставіць не здольныя.
Усе нашы дзеянні ў маштабе проста нішто,
Кола Сансары будзе вечна круціцца.
Кожны лічыць сябе вялікім,
Але такіх як ён мільярды.
Нашы жыцці занадта кароткія,
Як бы не памерці безаблічным?
Больш вершаў у Тэлеграм-канале: https://t.me/artems_poetry
Неабсяжны
© Copyright: Артем Трегуб, 2025
Свидетельство о публикации №125073006154
Свидетельство о публикации №125073006154
Рецензии