Паравоз перамогi

Спяшаў па рэйках паравоз --
Шлях да Радзімы быў адзіны.
З Берліну ў вёску дзядзька вёз
Машынку Singer i гадзіннік.

У скрынцы, што зрабіў ён сам,
Ляжаў сервіз, відэльцы, ваза...
Квітнеў на вазе белы сад,
Які яднаў вайскоўцаў разам.

Курыў вясёлы той вагон,
Іграў гармонік вальс сустрэчы.
Пілі салдаты самагон,
Ігралі ў карты... Стаўкі -- рэчы.

Вайна забрала ў іх сяброў.
Яна парушыла ўсе планы.
Жыў родны дзядзька за Дняпром
У доме, што забраў у пана.

Яго сям'я -- ажно шэсць душ:
Антось, Міхал, Яўхім ды Ганна.
Яшчэ -- жана,  ды ейны муж.
Кахаць жану -- хіба ж загана?

Мой дзядзька ехаў не адзін.
Ён вёз з вайны свайго суседа,
З якім не раз у бой хадзіў,
Якога вельмі добра ведаў.

Вось толькі Стэфан быў без рук.
Вайна ў апошнія гадзіны
Забрала іх... Нямецкі брук
Стаў сведкам страты іх адзіным.

Ля Шпрэі быў жахлівы бой --
Вада і кроў людзей кіпела.
Хіба ж была ў салдата бронь
Ад той вайны, што рукі мела?