Пішу аб гэтым і аб тым,
што мне радней адно другога.
Паміж бярозак і ялін
жыцця майго лягла дарога.
Зусім маленькі, як шчаня,
што ў бок штурхае носам мамку,
шукаў тут лёс шчаслівы я,
ў сусвет адкрыўшы неяк брамку.
Пайшоў туды, дзе кветак пах,
дзе лес шуміць, дзе рэчка ўецца,
дзе над зямлёй крылаты птах
і плача, быццам, і смяецца.
Прайшоў уздоўж і папярок
мясціны родныя – пабачыў,
як збажыны стаіць снапок
пад сонцам жнівеньскім гарачым.
І як камбайны па жніву,
бы караблі, плывуць па моры,
а я за імі ўслед бягу –
як песня, іх гучаць маторы.
Мне тых сцяжынак не забыць,
іржышча тое, дол калючы,
бо так хацелася там жыць,
паветра водар піць гаючы.
Пішу аб гэтым і аб тым,
падзякай поўняцца ўспаміны,
сваіх пачуццяў пілігрым
і каласок сваёй Айчыны.
Аб гэтым i аб тым
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2025
Свидетельство о публикации №125072805290
Свидетельство о публикации №125072805290
Рецензии