Я родную мову сваю,
Нібы немаўля люляю.
Здалёку яе пазнаю,
Бо мова -- калыска краю.
Не стане дарослым дзіця
Без словаў і роднай песьні.
У мове -- жыцьця працяг
І водар жыцьцёвы, весьні.
У мове -- Радзімы лёс.
Яе чысьціня, звычаі.
Хто з моваю жыў і рос,
Той з ёю душу вянчае.
Не дайце заплакаць ёй:
Шануйце яе, любіце:
Бо мова жыве зь зямлёй,
Нібыта валошкі ў жыце.
Роднай мове
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125072102394
Свидетельство о публикации №125072102394
Рецензии