Адскрыпела нямазаным колам...

***
Адскрыпела нямазаным колам,
Адгуло міліёнам дажджоў...
Ззяе скрыпень сваім арэолам
Над нажамі зялёных лістоў...

Адчарнее хваробаю бульба,
Загарацца вяргіні агнём,
Грыбнікоў незлічоная гурба
Ў лес пацягнецца ўранку і днём...

Ззяе скрыпень ружовым, чырвоным,
Выдзяляе празрысты свой мёд...
І знікае у дні заімглёным
Недарэчнага лета палёт.

20. 07. 2025 г.


Рецензии