Картопля

КАРТОПЛЯ
леанід ПРАНЧАК

Велічальная ода

Капаю картоплю на сотках за хатай.
Я сённячы засветла ўстаў.
На сэрцы цяплынь,
Не раўнуючы свята,
Якое так доўга чакаў.

Камусьці ты бульба,
Камусьці – зямнякі,
Картофель, патата, а мне –
Картопля!
Найлепшыя ў свеце прысмакі,
Што ёсць у маёй старане.

Бацькоў незабыўных пяшчотнае слова
Цяпельцам у зябкай душы.
Тутэйшыя мы і пры тым, адмыслова,
Ніякія не бульбашы!

Бо мы, беларусы, былі, ёсць і будзем,
Пакуль ты тут будзеш радзіць.
Звычайныя простыя шчырыя людзі,
Умеем і жыць і любіць.

Суцэльнае золата ўласнай гадоўлі,
Картопля з вясковай грады!
Цябе не зракуся нідзе і ніколі
У тлустыя нават гады,

Бо ты для мяне і надзея і доля,
Дзяцінства майго прыпамін:
Дарунак асенняга шчодрага поля,
Над полем – зажураны клін.

Здавён і па сёння
Жыве твая слава,
Ты працы руплівае сэнс.
Картопля!
Ты самая наша любімая cтрава,
Наедак і дэлікатэс.

Цябе спажываць мне адна асалода,
Люблю я цябе даглядаць.
Картопля!
Ты сутнасць жывога народа,
Калі гэтак можна сказаць!

Твой водар духмяны мне змалку дарэчы
Я помню яго праз гады.
Картопля!
Ты сімвал Радзімы спрадвечны
На векі вякоў – назаўжды!

20.07.2025