Ямбічаская сіла
І зноў сяджу каля акна,
Гляджу, як ранне залацее,
І млее лета цішыня,
І сонца ліпеньскае грэе.
Бялеюць бульбачкі радкі.
Адкрыў сусед сваю цяпліцу.
І вее ветрыкам з ракі,
І баба точыць капаніцу.
Стаяць бярозы пад гарой,
І не прачнуўся лес сасновы,
І я складаю вершык свой,
Хоць не шэдэўр, ды не хрэновы.
Бо трэба ж трохі паямбіць,
Не ўсё ж анапесты ды дактыль!
Ужо калі паэтам быць,
Дык трэба і такія факты!
13. 07. 2025 г.
Ямбiчаская сiла
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2025
Свидетельство о публикации №125071301396
Свидетельство о публикации №125071301396
Рецензии