Мова родная...

Не, ёю не валодау; нават Пушкін.
Ні Фет, ні Лермантау; на ёй не  гаварыу;.
Яе з замілаваннем люблю слухаць,
Яна  - у; жыцці маім, як дбайны правадыр.

Якія сакавітыя у; ёй словы! -
Як быццам свежы вольны вецер, пах кастра...
У ёй -  усяго жыцця  майго высновы,
Дзе словы плённа палымнеюць  і іскраць.

Яна пявучая - ад калыханкі,
З матулі вуснау; што пачула у; першы раз -
Да слоу; "Санетау;"* і да вершау; Янкі**
Кранае душу чысцінёю, без прыкрас.

Мая краіна -  кропачка у; Сусвеце -
Такі цудоу;ны, светлы, мілы сэрцу край!
Напоу;ніць прыгажосцю сада квецень,
Вясенніх ручайкоу; руплівых вадаграй.

Гаворка родная - адна на у;сёй планеце!
Зрадні ёй меладычнасць італьянскіх слоу;...
І да яе з жывой вадой крыніцы,
Нібы са смагай, прынікаю зноу; і зноу;...

12.07.2025  г.

* Творы Максіма Багдановіча
** Творы Янкі Купалы


Рецензии