Павей, вецер... Гомельская песня у маёй апрацоуцы

Павей, вецер... (Гомельская песня ў маёй апрацоўцы)

Павей, вецер, ой, дый павей буйны
З глыбокага яру!
Прыбудзь, мілы, прыбудзь, чарнабрывы,
З далёкага краю!

Ой, рад бы я веяць-павяваці,
Ды яр той глыбокі...
Ой, і рад бы да цябе прыехаць,
Заехаў далёка...

Пашлю ў край той шэрую зязюлю,
Каб цябе спаткала,
Каб што рання пра маё каханне
Табе кукавала.

Ой, пашлю я да цябе зязюльку,
Буду з салавейкам:
Калышу я, калышу я люльку
З сыночкам Андрэйкам...

Ляціць воран, ой, дый ляціць воран
Ды, лятучы, крача:
Перадайце ды той жа дзяўчыне,
Што за мною плача:

Няхай плача, няхай яна плача,
А я не журуся.
Няхай яна дый выходзіць замуж,
Бо я ажанюся...

Бадай цябе, ой, дый ажаніла
Ліхая гадзіна!
Завязала мае белы ручкі
Малая дзіціна...

Завязала мае белы ручкі,
Век мне не развяжа.
Хто ж дзіціне маёй, сіраціне
Праўдачку раскажа?

Павей, вецер, ой, дый павей буйны
З глыбокага яру!
Прыбудзь, мілы, прыбудзь, чарнабрывы,
З далёкага краю!

10. 07. 2025 г.