Напевы...
Прасторы чуюць птушкі спеў.
Жаўрук спявае не пра долю,
Мяне абудзіць той напеў.
Прыгожы ды сумотны часам,
Нібы цымбалы, трапяткі.
Вітае галасок нязгасны,
Журботны – чуюць каласкі.
Напеў зямлі чароўны, родны…
Падаўся мілым голас мне.
Напоўнен ён красой прыроднай,
Сціскае сэрца – не міне.
Напеў самотны – плач адзіны,
Жаўрук складае гімн зямлі.
Прастор у небе звыш гасцінны,
Яго пачуюць луг, палі.
Напевы жніўныя над полем…
Гняздо даўно жаўрук той звіў.
Ён напрарочыць міру долю,
Сумненняў холад растапіў.
Свидетельство о публикации №125062902097
Цудона!
"
Напевы жніўныя над полем…
Гняздо даўно жаўрук той звіў.
Ён напрарочыць міру долю,
Сумненняў холад растапіў."
Да сустрэчы!
Ирына!
Ирина Борис 29.06.2025 17:21 Заявить о нарушении
Заўсёды з вялікай увагай чытаю Вас!
Мне здаецца, што мы добра адзін аднаго дапаўняем, радкі вершаў, якія пішам, знаходзяць паразуменне...
Татьяна Цыркунова 30.06.2025 13:03 Заявить о нарушении