Ніхто паэта не спакусіць
Ні ўлада, грошы ці сябры…
Яго сумленне ў вечнай скрусе,
А запавет - гары, твары…
Ён сам сябе не раз пытаўся,
Што ад яго чакае лёс?
Гаспадаром не называўся,
А што ўзвалілі, тое нёс…
Быць зоркай, верыш, ён не марыў.
Да іх з Зямлі не даляцець.
Любіў і сонейка, і хмары.
І ўдалячынь падчас глядзець…
Як ветрык сціплы, непрыкметны,
У лесе з дубам раўмаўляў.
Ды сэнс ахоўваў запаветны,
Той, што яму сам Божа даў.
Cэнc паэта
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2025
Свидетельство о публикации №125062704123
Свидетельство о публикации №125062704123
Рецензии
Паэту сатырыку
Можа учуеце што-памер.
Не кідаюць хай слоу на вецер.
Проста ен адышоу у прастор,
Весь у вершах сваіх-праверце.
Хіба скажуць-ужо няма,
Адцвіла яго кветка.
Усе напрасліца,ды дарма,
І не майце патрэбу у сведках!
Між кумірау сваіх жыве,
Яго словы натненнем лечаць.
І пауторацца з века у век,
Адгукнуцца у продках нечым.
Пашукайце яго у радках,
Міжрадкоуі і добрых рыфмах.
Не ішоу па чужых слядках,
І успрымау не сваё ен прыкра.
Сэрца, душу, і добры смех,
Ен людзям аддаваў з пашанай.
Добрым жартам ,і для пацех,
Яго праца цяжкая стане.
Владимир Гайдук 27.10.2025 15:37 • Заявить о нарушении
Можа учуеце што-памер.
Не кідаюць хай слоу на вецер.
Проста ен адышоу у прастор,
Весь у вершах сваіх-праверце.
Хіба скажуць-ужо няма,
Адцвіла яго кветка.
Усе напрасліца,ды дарма,
І не майце патрэбу у сведках!
Між кумірау сваіх жыве,
Яго словы натненнем лечаць.
І пауторацца з века у век,
Адгукнуцца у продках нечым.
Пашукайце яго у радках,
Міжрадкоуі і добрых рыфмах.
Не ішоу па чужых слядках,
І успрымау не сваё ен прыкра.
Сэрца, душу, і добры смех,
Ен людзям аддаваў з пашанай.
Добрым жартам ,і для пацех,
Яго праца цяжкая стане.
Владимир Гайдук 27.10.2025 15:37 • Заявить о нарушении