Мы ўсе калі-небудзь вернемся —
Як з вайны! За сваю культуру
Непакорным, незломным зернем
Прарастацем праз асфальт дыктатуры.
Захаваўшы ў сабе Чалавека,
Запылаем агнём знянацку.
Нам Расея не брат адвеку,
І цыган нам усім не бацька.
Будзем мовай гарэць і спевам —
Пра каханне, а не пра катаў.
Дзеці нашы, не чулі каб стрэлаў,
І сябры, не знікалі за кратамі.
Каб рэпрэсіі, палітвязні
Захаваліся толькі ў падручніках.
І каб мова — са ўсёй адказнасцю —
Не лічылася нейкай штучнай.
Мы ўсе калі-небудзь вернемся —
Хто жывы, хто ў труне, хто прахам...
Прарастаць непакорным зернем,
Пасылая тыранау — нахуй!
Мы усе калi-небудзь вернемся...
© Copyright: Юрий Мережников, 2025
Свидетельство о публикации №125062500276
Свидетельство о публикации №125062500276
Рецензии