Зноў вяртаюся да дому,
У вёску, каля той ракі.
На фота старага альбома,
Глядзяць з усмешкаю бацькі.
Мінула шмат гадоў,
Гадзіннік сціхнуў на сцяне.
Здаецца, маці зноў,
Мяне кліча да сябе.
Пачую родныя абдымкі,
Водар, матуліных духоў.
У куце пыляцца здымкі...
Зразумею ўсё без слоў.
Тата на высокім ганку,
Рукою маша мне ў адказ.
Заўтра пойдзем на рыбалку,
Зноў пачую яго наказ...
Вячэрэе, ціха ў хаце,
Час мінулага настаў.
На фота - тата з маці,
Столькі слоў вам не сказаў.
Успамiн
© Copyright: Олег Минченко 2, 2025
Свидетельство о публикации №125062401506
Свидетельство о публикации №125062401506
Рецензии