Смерць бусла
Ляцеў белы бусел высока.
У небе блакітным, дзе досвітак ззяў,
Ляцеў белы бусел далёка.
А стрэліў там хтосьці ў шэрай цішы,
І падае бусел да долу.
Навошта ты стрэліў, паганы мужык,
Ня вернецца бусел да дому!
Во падае беднае цела ў траву,
Хрыпіць, цяжка дыхае бусел.
Чырвоная кроў залівае траву.
Памёр, мо, астатні той бусел.
І цёмны вятрыска, што сёння сьпяваў,
Шапоча ў сухім наваколлі:
"Навошта паскуднік бусла падбіваў?
Наклікаў да смерці праклёны..."
Свидетельство о публикации №125062304928