Когда самого прижало - оживают истории | знакомые с детства. Книга с синей обложкой | потрёпанной по углам (не сказать, что немножко). | Видны паралели с событиями, которые | происходят со мной сейчас в прямом эфире, | когда всё семейство вынуждено бежать сломя голову | спасаясь от солдат больного на всю голову... | Как тебе такое, неуважаемый царь Ирод?
Беглецы, беженцы не по своей воле. | Ночью жмёшь на газ. Дорога без конца и края. | Где-то там, в Египте, Грузии, Польше или у дверей рая | надеешься найти отдых, перевязать раны, покрытые потом и солью... | Но что делать с тем, что точит внутри? Болью. | Ведь там, откуда пришлось делать ноги, остались дети, | которых уже не вырвать, не спасти от мести | злобного царя и солдат, идущих в Вифлеем по полю.
22.06.2025
Горец
https://instagram.com/sergiy.mel
Когда самого прижало - оживают истории
© Copyright: Сергий Мельянец Горец, 2025
Свидетельство о публикации №125062304254
Свидетельство о публикации №125062304254
Рецензии
Прывітанне! Пераклаў на беларускую.
Калі моцна так прыціснула,
ажываюць гісторыі, знаёмыя з дзяцінства,
як у той кнізе з сіняй вокладкай,
патрапанай па вуглах добра так,
бачныя паралелі з падзеямі,
што адбываюцца ў прамым эфіры цяпер.
Вось, сямейства вымушана бегчы, галаву ламаўшы,
ад салдат Ірада, тырана, д’яблу душу прадаўшы.
Уцекачы, мігранты не па сваёй волі.
Дарога без канца і краю, у свет невядомы.
Дзесьці ў Егіпце, Грузіі, Польшчы, Чылі,
ці каля дзвярэй раю спадзяешся знайсці адпачынак,
перавязаць раны, пакрытыя потым і соллю,
але што рабіць з тым, што точыць ўнутры? З боллю?
Бо там, адкуль прыйшлося рабіць ногі, шукаць долі,
засталіся дзеці, якіх ужо не вырваць, не выратаваць
ад зласлівага цара і салдат,
што ідуць у Віфлеем па крывавым полі.
Тадеуш Други 23.06.2025 17:19 • Заявить о нарушении
Калі моцна так прыціснула,
ажываюць гісторыі, знаёмыя з дзяцінства,
як у той кнізе з сіняй вокладкай,
патрапанай па вуглах добра так,
бачныя паралелі з падзеямі,
што адбываюцца ў прамым эфіры цяпер.
Вось, сямейства вымушана бегчы, галаву ламаўшы,
ад салдат Ірада, тырана, д’яблу душу прадаўшы.
Уцекачы, мігранты не па сваёй волі.
Дарога без канца і краю, у свет невядомы.
Дзесьці ў Егіпце, Грузіі, Польшчы, Чылі,
ці каля дзвярэй раю спадзяешся знайсці адпачынак,
перавязаць раны, пакрытыя потым і соллю,
але што рабіць з тым, што точыць ўнутры? З боллю?
Бо там, адкуль прыйшлося рабіць ногі, шукаць долі,
засталіся дзеці, якіх ужо не вырваць, не выратаваць
ад зласлівага цара і салдат,
што ідуць у Віфлеем па крывавым полі.
Тадеуш Други 23.06.2025 17:19 • Заявить о нарушении