Як ты там?
Яны тут, у варшаўскай імгле,
У галінках, дзе сонца, што вока
Прамянямі вісіць на ігле.
Там дзе Вісла, як летапіс сівы,
Цягне воды з мінулых крыніц
Людзі з кнігамі ідуць маўкліва,
Не спалохаць тваіх таямніц.
А на крэсах усходніх б'е лета.
Б'е па твары, па шыі, пад дых.
I ўспамінаў самотнае рэха
Шапаціць мне аб вуснах тваіх.
Свидетельство о публикации №125061405916