Душа паэта -- гэта неба.
Абняць яе не здольны рукі.
Яна ўрадлівая, бы глеба,
Бо адчувае крокі, рухі.
Душа паэта -- сымбаль часу:
Жывіца дзён, бурштын і хвалі.
Сукно, што дыхае пад прасам
І дзень у рыфмах усхваляе.
Душа паэта -- сьмех і радасьць,
У ёй ёсьць боль і ёсьць надзея.
Нясе паэт Сусвету праўду,
Шыбуе з ёй да новых дзеяў.
Пакуль паэт праз рыфмы гоіць
Зямлі сваёй абвязы, раны, --
Датуль квітнецьме луг і поле,
Датуль зямлю будзіцьме ранак.
09.06.2025
Душа паэта
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125060903189
Свидетельство о публикации №125060903189
Рецензии