Вучуся слухаць птушак сьпеў,
У ім знаходзіць словы,
Якіх пачуць я не пасьпеў,
У песьнях роднай мовы.
Вучуся бачыць прыгажосьць,
Любіць сваю Айчыну.
Я на зямлі сваёй не госьць,
А той, хто верыць шчыра
У кожны ўздых, у кожны крок,
Дзе лёс адбіўся ў часе.
Пакуль Айчына мае зрок --
Я зь ёю маю шчасьце.
Мне без яе не бачыць сноў,
Не слухаць сьпеў салоўкі.
Я ад зямлі набраўся слоў
І рыфмаў дзён салодкіх.
Нясу ў душы яе настрой,
Які патрэбен людзям.
Ёсьць у зямлі маёй той строй,
Што ўзорам памяць будзіць.
06.11.2021
Паэт i Айчына
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125060902864
Свидетельство о публикации №125060902864
Рецензии