Я жыву дзеля Радзімы,
Што яднае нас духоўна
Сваёй моваю адзінай,
Нібы граматай ахоўнай.
Я -- крупінка Беларусі
І яе спрадвечны сведка.
Кожны верш -- на нітцы вузел.
Кожны дзень -- на лёсе метка.
Калі цяжка -- я малюся,
Каб сышла з душы трывога,
Каб надзея Беларусі
З верай крочыла да Бога.
Бог мой мілы, Бог мой любы, --
Блаславі маю Радзіму!
Не вядзі яе да згубы,
Накіруй на шлях адзіны.
Каб жылі шчасліва людзі,
Быў накрыты стол у хаце --
Дзе надзея веру будзіць
Так, як дзетак будзіць маці.
Калі цяжка -- я малюся,
Каб сышла з душы трывога,
Каб надзея Беларусі
З верай крочыла да Бога.
15.04.2020.
Калi цяжка я малюся
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125060407593
Свидетельство о публикации №125060407593
Рецензии