Я распыляюсь паветрам —
можа, тады ўсе будзе цiха.
Я не шукаю ратунку —
можа, тады ўсе забыта.
Можа, пыл маіх разораў
асядзе на сухiх галiнах,
а моўчкі ўвойдзе ў зоры,
дзе боль знiкне на тваiх вачыма.
А можа, я вярнуся птушкай,
у акно ціха пастукаю,
але ты не пачуеш,не убачыш
і зноў ўсе будзе пуста.
А можа, з ветрам разлячуся,
праз час і прорвы адзіноты,
і лёгкім ценем адаб'юся
у снах тваiх, дзе неба залатое.
Я распыляюсь паветрам —
можа, тады ўсе будзе цiха.
Я не шукаю ратунку —
можа, тады ўсе забыта.
Можа, пыл маіх разораў
асядзе на сухiх галiнах,
а моўчкі ўвойдзе ў зоры,
дзе боль знiкне на тваiх вачыма.
Распыленне
© Copyright: Роман Матвееня, 2025
Свидетельство о публикации №125060300829
Свидетельство о публикации №125060300829
Рецензии