Палескі вечар апусціўся на лугі,
Ахутаў коўдраю маёй каханай плечы.
Сціскала Нача туманамі берагі
І абдымала плынню ціхаю той вечар.
У небе месяц над яцвяжскім морам плыў.
На грэбнях хмараў то з'яўляўся, то хаваўся.
Гучаў у сэрцах песні даўняе матыў,
Што на Палессі жыць з народам засталася.
А я ў вачах тваіх рапсодыю чытаў
І слухаў ноты, па якіх спявала сэрца.
Палескі вечар нам ізноў магчымасць даў
Згадаць былое і над рэчкаю сустрэцца.
Старая лодка не забылася пра нас --
Яна абдымкі і спатканні памятае.
І пацалункі, што спынялі летні час,
Калі кранала вусны музыка святая.
29 12.2022
Палескi вечар
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125052502633
Свидетельство о публикации №125052502633
Рецензии