Беларуская ноч.
Неба зорнага ціш.
Месяц круглы, бы грош,
Асвятляе Нясвіж.
Ён пытае ў яго:
Што ж ты, горад, ня спіш,
Дзе сумлення твайго
Сёння выбіты крыж?
На палетках зямлі
Сеюць зоркі спадзеў.
Яблык белы наліў
Ноч праз думкі прадзеў.
Яго веру з душы
Аніхто не скрадзе,
Бо яна ад імшы
І ад Спасу ідзе.
Спіць чароўны Нясвіж,
Абуджаючы сны,
Што квітнеюць паміж
І зімы, і вясны...
Дзесьці там на мяжы
Тчэ надзею народ,
Што з той ноччу пражыў
Да світанку зварот.
27.08.2023.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125052502371
Свидетельство о публикации №125052502371
Рецензии