Мінулае -- у тумане асеннім
Плыве па-над ракою вольных дум.
Маўчаць узнёслых мараў каруселі --
Асенні дождж ілье на іх ваду.
Самотных дрэў зморшчыністыя целы
На дол страсаюць аркушы-лісты.
Чытаць іх наша лета не схацела --
Спатканняў парк накрыў туман густы.
Там сярод ліпаў -- белая альтанка
Гартае думкі восеньскай пары.
Туман і Свіслач -- быццам Мінск без парку,
Ці карусель без смеху дзетвары.
Нібы магніт, прыцягвае мой позірк
Пагляд Купалы і акно ўначы.
Іду адзін па восеньскай дарозе
І цешу новым вершам далячынь.
09.11.2023.
У парку Янкi Купалы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125052502308
Свидетельство о публикации №125052502308
Рецензии