Ты вечна жывая, мая Беларусь!
І поле жытнёвае -- вечна жывое!
І песьні твае і матулін абрус
Ніколі не стануць халодным сувоем.
Бо ты ёсьць у марах і ёсьць у душы,
Што думкі зямныя ў глыб сэрца ўвабрала.
Кашуля матулі, бабулін ручнік --
Ёсьць сымбалі краю: зямлі пакрывала.
Арнамент народа -- душы абярэг,
На кроснах драўляных рука мая ткала .
Ніхто
І ніколі
Ў нас не адбярэ
Памяць,
Што веру зямлі адмыкала.
З ёй вечна жывая мая Беларусь.
І поле жытнёвае -- вечна жывое.
Ад мудрасці продкаў я веды бяру,
Бо я не адзін -- нас з Радзімаю двое.
11.11.2022.
Жывая Беларусь
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125052401340
Свидетельство о публикации №125052401340
Рецензии