У пачуццях, акропленых мовай,
Мы ўзлятаем, як вольныя птушкі.
Стала неба каханню асновай,
Свет дзівос нашы сэрцы разгушкаў.
Мы ніколі не лёталі ў пары,
А сягоння ўзняліся на крыллях
Да жаданай, спрадвечнае мары,
Што пачуцці вясёлкаю вылье.
Нашы крылы імчацца насустрач
Тым жаданням, што думкі ўзрасцілі.
Не закрэсляць іх цемра і пусташ --
Мы вясну ў свае сэрцы ўпусцілі.
А вясна -- гэта квет і каханне.
У суквеццях народзяцца дзеці.
Нашы крылы -- ёсьць дум павяртанне
Да гняздоўяў, што грэюцца ў леце.
24.11.2022.
Свет пачуццяу
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125052401231
Свидетельство о публикации №125052401231
Рецензии