Стихотворение Весенние куплеты

Моя прекрасная весна,
Люблю тебя, твою свободу
И струны нежные твои,
Что холодов растопят своды.

Ты возвращаешь к жизни нас,
Чтоб вновь вкусить любви мгновенья.
А с ней вокруг взойдут цветы,
И соловья услышим пенье.

Закат багряный по весне
Опять увидим в небосклоне.
И чувства нежные свои
Раскроет нам любовь в бутоне...

Но, всё проходит, ты пройдёшь,
И улетишь как сон, как птица,
Оставив лишь надежды миг,
Чтоб вновь когда-то возродиться.

Vorv;sur /;;runn Fri;j;nsd;ttir (Langamma m;n) 1884-1929

;g elska ;ig vor, ;ig hi; fagra og fr;lsa,
;r fannhlekkjum leysir;u dali og h;lsa,
;; hreyfir ;; strengi und hei;lofti bl;u
sem helkalda veturinn ;snortnir l;gu.

;; l;fgar og hressir allt l;fi; ; foldu
og lyftir upp bl;munum f;gru ;r moldu.
;; s;ngfuglinn kallar ;r su;r;num geimi,
hann syngur ;;r lofkv;;i er aldrei ;g gleymi.

;itt r;ki er d;r;legt ; kyrrs;lu kveldi
er kveldro;i sveipar allt himinsins veldi,
m;r l;st ;a; svo fagurt ; lj;ma ;ess ro;a
og lifandi frelsi og mannk;rleik bo;a.

En ;; r;kir ei lengi ,allt l;;ur sem draumur,
;itt lj;mandi bl;mskr;; og s;ngfugla glaumur.
Allt visnar og hverfur ;itt veldi og kraftur
en vonin m;r segir a; komir ;; aftur.


Рецензии