Паміж нашымі думкамі -- неба.
Паміж нашымі сэрцамі -- краты.
Ты ня ведала, я ня ведаў,
Што жыцьцё падмяніла карты.
Столь не чуе ні сьлёзы, ні ўздыхі.
Холад сьценаў прарочыць хваробы.
Лёс нясе толькі ліха за ліхам,
А жыцьцё памнажае мікробы.
Людзі ў робе аднолькава-шэрай
Шпацыруюць штодзённа па плацы.
Горад Мінск штось чакае ў чэргах,
А ля Мінску -- народ без працы.
Я твой ліст кожны вечар чытаю --
Ты трымайся. Мы верым, можам...
Пра здароўе цябе не пытаю --
Хай дваім дапаможа Божа.
Думкi
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125051808183
Свидетельство о публикации №125051808183
Рецензии