Беларуская ноч --
Неба зорнага ціш.
Поўня ў небе, бы грош,
Асьвятляе Нясьвіж.
І пытае ў яго:
Што ж ты, горад, ня сьпіш?
Дзе сумлення твайго
Сёньня выбіты крыж?
На палетках зямлі
Сеюць зоркі спадзеў.
Яблык белы наліў
Ноч праз сэрца прадзеў.
Яго веру з душы
Аніхто не скрадзе,
Бо яна -- ад імшы
І ад Спасу ідзе.
Сьпіць чароўны Нясьвіж,
Абуджаючы сны,
Што квітнеюць паміж
І зімы, і вясны...
Дзесьці там, на мяжы
Тчэ надзею народ,
Што з той ноччу пражыў
Да сьвітанку зварот.
Беларуская ноч
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125051808100
Свидетельство о публикации №125051808100
Рецензии