Забалела сэрца, ой, як забалела...
Дзеука на выданне замуж захацела.
Камарамi сваты уюцца каля хаты
I ля вокан ходзiць жанiшок багаты.
Ой, глядзi, Марыля, за яго не iдзi ты.
Будзеш, як сасонка, кулакамi бiта,
Будзе твая доля, што вярба у полi -
Дрэнная, лiхая i нiчога болей.
Тым сватам багатым пакажы на дзверы,
Не давай нiкому з iх анiякай веры.
Лепей з роднай мацi жыць у сваей хаце,
Чым стагнаць i плакаць над чужым багаццем.
Ну. а прыйдзе Ясю, Ясю чарнабровы,
Будзьце ж вы зауседы шчаслiвы, здаровы.
Не сумуй, Марыля, тое яшчэ будзе.
"Вось гэта дык пара! " - скажуць вам усе людзi.
Забалела сэрца...
© Copyright: Валентина Владова, 2025
Свидетельство о публикации №125051707874
Свидетельство о публикации №125051707874
Рецензии