Зiхцяць духмяныя прагоны

Зіхцяць духмяныя прагоны
Сярод лясоў, цюкоў травы:
Гудуць там неба ветрагоны,
Ляцяць пялёсткі; з галавы
Гарачыні снягоў - адхоны!
І на зямлі зямлёй - х л я в ы...
Жыццю някідкія загоны.
Грудкі, каб рыліся... ільвы.
І каб мярзотны чалавек
Паразважаў: нядоўгі век...


Рецензии