МАЛАДЗІК
леанід ПРАНЧАК
Пустынны лес...
Ледзь чутны шум бяроз.
Лісты згараюць
У бялюткім дыме.
Крык журавоў
Расчульвае да слёз.
Хачу дамоў,
Сумую па радзіме.
На сэрцы – жаль.
Ні радасці, ні мар.
Туман і золь.
Зямлю нягода студзіць.
Па сіверы
Паміж бяздомных хмар
Самотны маладзік
У небе блудзіць.
Плыве праз ноч,
Праз мора і раку.
Ягоны лёс такі ж,
Як мой, лядачы.
І ўсё ж –
Зайздрошчу я маладзіку,
Бо ён з нябёс
Маю радзіму бачыць.
17.05.2022
17.05.2025
Маладзiк
© Copyright: Леонид Пранчак, 2025
Свидетельство о публикации №125051701992
Свидетельство о публикации №125051701992
Рецензии