Калі мой дзень маўклівым стане --
Ніхто не ўбачыць той сінічкі,
Што адаб'е на шыбе танец
Сваёю дзюбай невялічкай.
Ёй разам з Вамі жыць і марыць:
Глядзець, як снег ідзе зімою,
І як плывуць па небе хмары,
Што крочаць, бы сляды, за мною.
Зіма -- яна заўжды такая --
Яе сляды на снезе бачна.
Яна, як Герда, што ля Кая
То пасміхаецца, то плача.
Пасля зімы -- вясна настане...
Я з ёю з выраю вярнуся
І станчу свой прыгожы танец
Для Беларусі.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125051701874
Свидетельство о публикации №125051701874
Рецензии