Жыве Беларусь у нашых сэрцах,
У нашых бязмежных музеях.
У нашых вялікіх, і добрых руках,
І нават памерлых праблемах.
Прыгожы ёсць горад у гэтых краях,
Такі, што аж вочы іскрацца.
Дзе вельмі цудоўна і ў нашых палях,
Яны тут як сімвал аб працы.
Горад той Рэчыцай клічуць гадамі,
У Дняпра пастаянна прыгожы закат,
У нас тут гісторыя мірнага края,
Людзей што "ваююць" тут больш і няма!
Помнік у памяць святой Ефрасінні,
Парк Перамогі як дух гараджан!
Кожны салдат сваіх помніць павінен,
І кожнаму трэба свой край паважаць.
Трывог тут заусёды "канешна" хапае,
Мы ж простыя людзі, а не багі.
Але тыдзень за тыднем сябе паляпшаем,
Таму горад Рэчыца - у сэрцах назаўжды!
Мой родны кут
© Copyright: Наум Незнаков, 2025
Свидетельство о публикации №125051306938
Свидетельство о публикации №125051306938
Рецензии