Хаваем мы страхі у сэрцы,
Хаваем сяброў ад бацькоў.
Хаваем любоў мы за дзверцай,
Хаваем ад усіх сваю боль.
І наплачам мы рэкі у хаце,
Штоб потым крычаць, і крычаць.
Ад страха забытым астацца,
Працягнем ад сябе мы бежать.
Але мы ніколі не слухалі фраз,
Аб тым, дзе лепшае месца для нас.
А вось гэта, кажу я вам зараз:
Ні што іншае, што трэба шукаць!
Хаваем ад сябе сваю прауду
© Copyright: Наум Незнаков, 2025
Свидетельство о публикации №125051306923
Свидетельство о публикации №125051306923
Рецензии