Калі да распуснікаў сыдзе зара залатая
І сіні Ідэал парушыць супакой,
Тады па-над таемнай і помслівай рукой
У быдле спячым ачнецца Анёл Рая.
Нябёс Духоўных далеч, цнатлівы эфір,
Ахвярнай жарсці ў мораку жыцця цесным,
Занурваюцца і дух вабяць, як бездань.
Багіня светлая, найзіхотны Кумір.
Так лунае нясконца між сноў вачамі,
У чадзе і дыму, сыходзе злых начэй,
Лік, яшчэ святлей, прыўкрасней, глыбей.
Прамень сонца згасіў свечак дымных плямы;
Так прывід твой, Душа, узор хады,
І Сонца несмяротнае адлюстроўваеш ты.
Charles Baudelaire. Шарль Бодлер. Духовная заря
© Copyright: Виктор Шатило, 2025
Свидетельство о публикации №125050903838
Свидетельство о публикации №125050903838
Рецензии