Там за шыбай сорак першы

Там за шыбай сорак першы грае бліскавіцамі.
Хлопец ёй чытае вершы, бо дваім не спіцца ім.
Мары ходзяць каля ганку, ды  вяселле просіцца:
“Запрашаюць Ян ды Ганка, хай збожжа калосіцца.

Будзе  потым каля хаты смех дзіцячы цешыцца.
Ганка – маці, Янка – тата.” Мроі  ў сэрцы цепляцца.
Прыйшоў ранак. Нечакана стрэлы скрозь ды выбухі.
Так стаў Янка партызанам. Круціць Ганну струхаю.

Боль, адчай, надзеі сполах, кожны дзень са стратамі.
Зямлю топча люты вораг.  Б’ецца з супастатамі
Недзе там адважна Янка, ёй бы ведаць, што жывы.
Яна моліцца да ранку ціха, нібы шэпт травы…

Надышоў май, сорак пяты, поўнай перамогаю.
І вярталіся салдаты, сцежкамі, дарогамі…
Не было сярод іх Янкі, згінуў пад Варшаваю,
Не сасватаў сваю Ганку,  не злучыўся з мараю.

Не сцяліць Ганне абрусаў, дзецям не таптаць парог…
Кожны трэці з беларусаў перажыць вайну не змог.

На аватке картина "Без вести пропавший." 1946 год. Андрей Горский, 1962