Мне гэта хараство прасторы міла,
Бы немаўлятка, я ў тваіх далонях,
Мая краіна моцных белых крылаў,
Радзімы родны кут азёрных тоняў!
Журчаць рачулкі спевам птушаняці,
Буслы на кожным даху - знак ад Бога,
Маўклівы шэпт, ласкавасць любай маці
Ды сэрца несціханая трывога.
Палёў тваіх вясёлкавая дымка,
У збажыне чмяліны гуд рахманы,
Спакойна сэрцу ў дарагіх абдымках,
Ільецца шчасце нечым несціханым
І напаўняе светам, лечыць раны,
Так хочацца, каб больш ужо ніколі
Не крочыла нага таго тырана
Па глебе прадзедаў маёй, даволі!
Беларусь
© Copyright: Алёна Халев, 2025
Свидетельство о публикации №125050703004
Свидетельство о публикации №125050703004
Рецензии