Б. Пастернак. Достать чернил и плакать!

Февраль. Достать чернил и плакать!
Писать о феврале навзрыд,
Пока грохочущая слякоть
Весною чёрною горит.

Достать пролётку. За шесть гривен,
Чрез благовест, чрез клик колёс,
Перенестись туда, где ливень
Ещё шумней чернил и слёз.

Где, как обугленные груши,
С деревьев тысячи грачей
Сорвутся в лужи и обрушат
Сухую грусть на дно очей.

Под ней проталины чернеют,
И ветер криками изрыт,
И чем случайней, тем вернее
Слагаются стихи навзрыд.
1912


***
Люты. Знайсці чарніл і плакаць!
Пісаць пра люты як адкрыць,
Дакуль грахочучая клякаць
Вясною чорнаю гарыць.

Злавіць пралётку. За шэсць грыўняў,
Праз дабравест, праз колаў лёс,
Раптам спыніцца там, дзе лівень
Яшчэ мацней чарніл і слёз.

Дзе, як абпаленыя грушы,
З дрэў тысячы гракоў
На лужы рынуць ацярушыць
Сухі сум воч на дне вякоў.

Пад ім прагаліны чарнеюць,
І вецер крыкамі ўзрыт.
І чым бязладней, тым мацнеюць
Гучаннем вершы свет адкрыць.



(1890 ~1960)