Куточак

Мара Дарам
У куточку, што ля печы,
Дзе заўсёды спёкла,
Каратаю ранні вечар
Незвычайна цёпла.

Залятаю бы ў казку,
У прошлыя гадзіны,
Дзе мы ўсёй сям’ёй на Пасху
Да царквы хадзілі.

Разгараюцца і свечка,
І душа адразу
Ад радзімага мястэчка
І яго прыкрасаў.

Думкі шчэмліва закіну
У мае дзяцінства:
Пору чыстых ўспамінаў,
Момантаў адзінства.

Там яшчэ былі жывыя
Родныя мне людзі,
Там не ведалі журбы мы,
Марылі аб цудзе.

За аднім сталом збіралісь
Цэлаю гурбою
І шчасліва пасміхалісь,
Нават над сабою.

У куточку спачывае
Шэры тоўсты коцік.
Ён таксама адчувае
Настальгіі дотык.

На вялікі жаль, ніколі
Не вярнемся туды,
Застанецца ўсё на долі,
Прожытай у мінулым.

Вечар клоніцца да ночы,
Коцік спіць салодка,
У душы маёй куточак
Чыстай асалоды.


© Copyright: Мара Дарам, 2025
Свидетельство о публикации №125042205930
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Мара Дарам
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Мара Дарам