Маковье

Макаўе

Калісьці тут вёска была на ўзлеску,
І людзі жылі, гаспадарку вялі.
А дзеці вясною шукалі пралескі,
" Блакітныя вочкі" , што ў лесе цвілі.
Іваны, Сцяпаны, Юльяны, , Дзям' яны,
Фядоры і Марфы - так многа імён!
У момант адзін вораг, кат апантаны
Ўсё знішчыў жывое страшэнным агнём...
Цяпер толькі вецер журботу разносіць,
Балючыя слёзы зямлі аддае,
І бор уздыхае, і дрэвы галосяць,
Услухайся, чуеш, гучыць:" Макаўе".
Буслы тут ніколі ні ладзяць буслянку,
І певень ні будзіць людей спазаранку,
Ды й верабей пад страху не заб" ецца,
Вадзіцы сцюдзёнай ніхто не  нап' ецца...

Тут час замірае ...
і быццам здаецца,
Што рэхам гукае згарэлае сэрца...

В Белоруссии в годы ВОВ было сожжено много деревень. Одной из таких деревень была деревня Маковье Осиповичского района Могилёвской области. 267 жителей было сожжено а амбаре живьём. Так фашисты наказывали мирных людей за связь с партизанами. Эта деревне так и осталась вечным попелищем... Там стоит памятник, но её восстанавливать было некому...