Атам

Карлы тавдынъ ак басындай,
Агарды сенинъ шашынъ,
Каты сусынъ куьзги тавдай,
Кыйылды сенинъ касынъ.

Тавдан аккан сувдынъ ызындай,
Таза юзинъ сызылды,
Юрек баска кан шапкандай,
Коьзтамырынъ кызарды.

Тынып турган сол турмысынъ,
Бизден бир зат ясырды,
Куьшли намыс кылыгынъ,
Уьнсиз-туьнсиз калдырды.

Юрек сезим толсада,
Суьюв сени токтатты,
Яслык алып барсада,
Ногай кызы яратты.

Cуьюв туьсти ортакка,
Янъы аьел туьздинъ сен,
Адымладынъ картлыкка,
Ак билегин ыслап сен.

Сыйлы озды яшавынъ,
Кыйынлыклар бажарып,
Явды наьсип явынынъ,
Ногайды сукландырып.

Кыздай ярасык эдинъ,
Янъымызга баа эдинъ,
Каралдыдынъ нуры эдинъ.
Шеркешинъди мутпай эдинъ!

Акылынъды бирдей бердинъ,
Аьруьв аьвлетлеринъе,
Намыс тутып уьйреттинъ,
Ногай ердеслеринъе!

 2020 год.


Рецензии