Улан кыз тувыл

Увыт айдынъ куьнинде,
Белимди каты бувдым,
Куваныш аьелимде,
Алгасадым, ададым..

Хабар келди сув оьтип,
Кара денъизди кезип,
Кувандык биз, кыз тувып,
Кардашымга хат келип.

— Койным куванышта,
Куьпелектей ярасык,
Кызалак кушагымда, —
Тувды тыс кыралда
Кел, деди, бир коьрип шык.

…Кыз берген енъил тувыл,
Мен оны анъламаспан..
Улан барга кыз ул тувыл,
Аьдуьвли оны каралмаспан.

Алыста кыздынъ яны калган,
Ата-анадынъ яны кыйналган,
Бастагы шаш агарган,
Шал баска ол айланган.

Яшав карап турмады,
Яслык кужырлы кетти,
Картлык мага асыкты,
Атай, — деген ат берди.

Энди юрек тезелип,
Тыс кыралга коьз салган,
Карар эдим тигилип,
Туьркте кыз бала тувган!

Кыз бала улан тувыл,
Юрегинъди иритер,
Ярасыклы ай тувыл,
Коьнъилди ол коьтерер!

Курткашыктай ал-йоьгер,
Болды меним яшавым,
Юрек туьбинде юрер,
Кыздан тувган аьвлетим.

Суьйтип суьйди кардашым,
Туьркте тувган йиенин,
Сафият деп аталган,
Сагынып турган канын.


2021 год.