Мне 45 ужо… Чаму так нечакана?
Гады прабеглі хутка, як маланка…
Мне сумна сёння ці мо так здаецца
І ў сэрцы цёплым нешта адзавецца.
Не трэба шкадаваць мінулых дзён,
Таму што лепшы свет будзе відзён,
Калі больш аддаваць і не злавацца,
І разумець, што трэба лепш расстацца
З нядобрай думкай, цемрай ці ўчынкам,
Паверыць, што ты смелая дзяўчынка,
Якая рухаецца і імкнецца ўперад,
Бо тут і сёння твой шчаслівы бераг.
Не, я не паэтэса, так, находзіць трохі,
Навошта абіваць цяпер парогі…
Спыніся – ужо ёсць пад нагамі глеба,
Адкрыйся свету і зірні на колер неба.
Мне 45 ужо...
© Copyright: Левчук Светлана Михайловна, 2025
Свидетельство о публикации №125033004061
Свидетельство о публикации №125033004061
Рецензии